Twee deel Nieuw- Zeeland

5e update

Dag drie in Queenstown zit er al weer op. Queenstown is de meest zuidelijke bestemming die wij hebben. Misschien wel de meest zuidelijke bestemming die wij in ons hele leven hebben. Queenstown is de wereld hoofdstad van de Bungyjump en andere ruige activiteiten. Echter lijkt deze beroemdheid ten koste te gaan van de van oorsprong belangrijkste doelgroep: de backpackers. Het is simpelweg onbetaalbaar. Gelukkig bevindt Queenstown zich op een prachtige locatie tussen diverse bergen, gletsjers en meren. Tevens stikt het hier van de mensen, waarvan 80% backpacker is, 15%
Jap of Chinees en 5% is daadwerkelijk lokale bevolking. Genoeg te zien en te beleven dus.

Voorafgaand aan Queenstown zijn we de hele westkust van het zuidereiland afgegaan. De hoogtepunten van deze rit zijn de Gletsjer ‘Franz jozef‘ en ‘fox gletsjer‘ . Beide ruim 3000 meter hoog. Volgens vele reizigers hoogte punten van Nieuwzeeland, maar dankzij de Alpen in Europa, is het voor ons niet zo heel bijzonder. De bewolking speelde hier wellicht ook een rol in. De westkust is voor de rest erg bijzonder. Je gaat van het strand met palmbomen naar 1km verderop een gletsjer, van deze gletsjer naar 20km verderop een wildwest woestijn (waar ook de muziek op de radio in countrie verandert), en van deze wildwest woestijn naar Queenstown (dat zich wederom bevindt in het midden van een Lord of de Rings set).

Vandaag hebben we, het als vooraf beschouwde hoogtepunt van Nieuw-zeeland, bezocht. Milford sound, een toeristisch toegangspunt tot de Fjorden (Google maar eens). Het was een overweging waard, aangezien het heel moeilijk bereikbaar is. 4 uur heen, 4 uur terug. 1 weg, heeel veel bochten. De bestemming heeft geen slaapplek of iets dergelijks, dus het moest op een dag. Tot dusver heb ik de gehele reis de auto bestuurd, maar voor deze trip besloten we de rit te delen. Uiteraard is Stefanie uitgerekend vandaag ziek/ zwak, dus heb ik de rit in zijn geheel op mij genomen. Naast deze lange rit, kostte boot tour die we hebben gemaakt een 100 euro. Best prijzig als je het mij vraagt. Hoe dan ook, ik kan je wel vertellen dat het dit alles dik en dun waard was. Ongelofelijk.. hoe de natuur zich kan ontwikkelen. Ik ben totaal geen ‘National geographic typ‘, maar hier kan ik toch echt wel van genieten. Tijdens deze boottocht trouwens ook nog een baby walvis gespot, schijnt behoorlijk zeldzaam te zijn, maarja.. geluk moet je hebben hè. Nu kapot op bed, even niks plannen en maar eens kijken wat we morgen gaan doen. Vrijdag vliegen we namelijk alweer naar Melbourne.

6e update:

Hoezo planner? Nog geen paar uur na de uitspraak ‘even niets plannen‘ is er al een plan gemaakt. We zijn op snel tempo richting Christchurch gereden met onderweg hier en daar een tussenstop waaronder bij Lake Tekapu. Achter dit gigantisch meer bevindt zich een uitgestrekt gebergte met de grootste berg van Nieuw zeeland; Mount Cook. Dit geeft uiteraard een mooi beeld. Behoorlijk moe gereden en gestuurd besloten we om de koers ietwat te wijzigen richting Timaru. Een voor toeristen onbekende plaats, maar voor mij een plaats die voldeed aan alles wat wij op dat moment nodig hadden.Daar waar ik in mijn vorige update nog over geluk sprak, kan ik nu oprecht spreken over wat pech. Onderweg naar Timaru kregen we een klapband. Uiteraard hebben we een verzekering die alles dekt, behalve band en ruit schade. Een klapband op een helling, waardoor we gedwongen waren om op de velg door te rijden naar een vlak stuk om daar de band te vervangen. Uiteraard, band kapot gereden. Verder prima geholpen door een lokale auto beuner, dus niets aan de hand. Tevens was Stefanie nog steeds behoorlijk ziek, dus we besloten om twee dagen in Timaru te blijven, zodat ze wat kon uitzieken. Nog steeds niet helemaal beter besloten we toch koers te zetten naar Christchurch. Ditmaal nog een tussenstop en overnachting in Akaroa, waar ik de hele avond heb zitten buurten met de Neef van Hessel. Klein wereldje hè. Christchurch, laatste bestemming in Nieuw Zeeland, wat kan ik zeggen.. Ik geloof best dat het een mooie stad geweest is. Maar voor nu kan ik er niet meer van maken dan een grote bouwput. Het centrum van Christchurch heeft het voorrecht gehad om het epicentrum van een aarbeving te zijn. Deze tragedie heeft zich plaats gevonden in 2011, dus het is allemaal ook nog vrij vers. Het was zelfs een slopende zoektocht om een eetgelegenheid te vinden rond de klok van 6 uur. Zelfs de meest centraal gelegen Mac Donalds melde ons, om precies te zijn om 17.45u, dat ze gesloten waren. Gelukkig was het inschattingsvermogen van Stefanie in het aantal benodigde Dollars voor de laatste dagen niet zo denderend, waardoor we deze Dollars konden besteden in een ietwat ‘luxer‘ Italiaans restaurant. Meer dan prima als je het mij vraagt.

Hier komt een poging om Nieuw Zeeland zo kort mogelijk te omschrijven: Fantastisch.

Momenteel zitten we in het vliegtuig richting Melbourne. Benieuwd wat deze stad ons te bieden heeft! Het plan in Australie is overigens totaal omgegooid. We hebben besloten om de westkust de skippen. Enkel een paar dagen in Perth, omdat daar ons vliegtuig vertrekt naar Azie. De rest van de tijd zullen we vertoeven aan de oostkust. Dit omdat we alles een stuk relaxer willen gaan doen. Een weekje hier, een weekje daar. Dit in plaats van een dagje hier, een dagje daar. De wijziging geeft ons tevens de mogelijkheid om de Great ocean road te rijden.